Erzurum’da Umut-Tuğba Yalçın çiftinin 6 yaşındaki Serebral Palsi hastası kızları Serap, maddi imkânsızlıklar nedeniyle gerekli tedaviyi alamıyor. Doktorların 7 yaşına kadar tedavi olması gerektiğini, aksi takdirde ağır sonuçlarının olabileceğini söylediğini ifade eden anne Tuğba Yalçın’ın tek dileği kızının yürümesi.
Manolya BULUT-PUSULA
Erzurum merkez Yakutiye ilçesi Sanayi Mahallesi’nde yaşayan Yalçın ailesi, kızlarının rahatsızlığı sebebiyle zor zamanlar geçiriyor. Serebral Palsi hastası Serap Yalçın’ın (6) annesi Tuğba Yalçın, “Kızımın iyi bir doktora götürülmesini, hastalığının tedavisinin ne olduğunu öğrenmek istiyorum. Belki kızımın bir tedavisi vardır, belki iyi olur. Doktorlar 7 yaşına kadar gerekli tedavinin yapılması gerektiğini söyledi. Kasım ayında da 7 yaşına girecek” dedi.
Çobanlık yapan baba Umut Yalçın’ın, yaz aylarında dağda olduğunu kışın ise işsiz kaldığını söyleyen Tuğba Yalçın, maddi zorluk çektiklerini dile getirdi. Erken doğumla dünyaya gelen kızı Serap’ın, imkânlar doğrultusunda konuşma yetisini ancak kazandığını söyleyen acılı anne, doğru tedavi ile kızının iyileşebileceğini belirterek, “Kızım 6,5 aylıkken dünyaya geldi. Kasım ayında 7 yaşına girecek. Bir de 8 yaşında oğlum var. Eşim çoban yaz aylarında çalışıyor, kışın evde. İŞKUR’a başvurdu, o da çıkmadı. Serap 27 gün küvezde kaldı. Hastaneden çıktık. Serap’ın 6 aylıkken diğer çocuklara göre çok geride olduğunu fark ettim. Bunu erken doğuma bağladık. Rahat hareket edemiyor, kendini çok fazla kasıyordu. Normal çocuklar gibi değildi. Yıllardır doktorlara gidip geliyoruz. Serebral Palsi tanısı koydular. Ama bir sonuç alamadık. Maddi açıdan zor durumdayız. O yüzden bir türlü toparlayamadık ” diye konuştu.
Uzanacak yardım elini bekliyor
Anne Tuğba Yalçın kızına uzanacak bir yardım eli beklediğini belirterek, “Doktorlar önce fizik tedavi önerdi. Büyümeye başladı. Biz diyoruz ki belki bir tedavisi vardır. Eşimin de sigortası olmadığı için karşılayamıyoruz da masrafları. Erzurum dışına çıkamıyoruz. Cidden bir tedavisi var mı bilmiyoruz, araştıramıyoruz. Geçen sene de kalça çıkığı teşhisi koydular. Kızım da iyi yürüyemediği için onun tedavisi de yapılamıyor. Sorun gittikçe büyüyor. Kızımın iyi bir doktora götürülmesini, hastalığının, tedavisinin ne olduğunu öğrenmek istiyorum. Belki kızımın bir tedavisi vardır, belki iyi olur. Doktorlar 7 yaşına kadar gerekli tedavinin yapılması gerektiğini söyledi. Kasım ayında da 7 yaşına girecek, maddi durumum iyi olmadığı için kızımı götüremiyorum” ifadelerini kullandı.
Bir anne için çok zor
Yalçın, kızının diğer çocuklar gibi okula gitmesini, sokakta oynamasını istediğini şu sözlerle ifade etti; “Kızımın bu yaşa kadar hiç arkadaşı olmadı. Sokaktaki çocuklar kapıya gelip oynamaya gittikleri zaman Serap yüzüme bakıyor. En çok o canımı yakıyor. Serap’ın yaşındaki çocuklar okula gidiyor, oynuyor. Her sabah oğlumu okula götürürken görüyorum. Her sabah dua ediyorum ki inşallah kızım da iyi olur. Bir anne için çok zor. Allah kimseye yaşatmasın ama beni ancak yaşayan anlar. Sesimizi duysunlar, kızım yürüsün başka hiçbir şey istemiyorum.”
Yürümek istiyorum
Yürümek istediğini söyleyen küçük Serap ise, “Yürüyemiyorum, ben de yürümek istiyorum, koşmak istiyorum. Lütfen bana yardım etsinler, okula gitmek istiyorum. Büyüyünce de doktor olmak istiyorum” dedi.
Manolya BULUT-PUSULA
Erzurum merkez Yakutiye ilçesi Sanayi Mahallesi’nde yaşayan Yalçın ailesi, kızlarının rahatsızlığı sebebiyle zor zamanlar geçiriyor. Serebral Palsi hastası Serap Yalçın’ın (6) annesi Tuğba Yalçın, “Kızımın iyi bir doktora götürülmesini, hastalığının tedavisinin ne olduğunu öğrenmek istiyorum. Belki kızımın bir tedavisi vardır, belki iyi olur. Doktorlar 7 yaşına kadar gerekli tedavinin yapılması gerektiğini söyledi. Kasım ayında da 7 yaşına girecek” dedi.
Çobanlık yapan baba Umut Yalçın’ın, yaz aylarında dağda olduğunu kışın ise işsiz kaldığını söyleyen Tuğba Yalçın, maddi zorluk çektiklerini dile getirdi. Erken doğumla dünyaya gelen kızı Serap’ın, imkânlar doğrultusunda konuşma yetisini ancak kazandığını söyleyen acılı anne, doğru tedavi ile kızının iyileşebileceğini belirterek, “Kızım 6,5 aylıkken dünyaya geldi. Kasım ayında 7 yaşına girecek. Bir de 8 yaşında oğlum var. Eşim çoban yaz aylarında çalışıyor, kışın evde. İŞKUR’a başvurdu, o da çıkmadı. Serap 27 gün küvezde kaldı. Hastaneden çıktık. Serap’ın 6 aylıkken diğer çocuklara göre çok geride olduğunu fark ettim. Bunu erken doğuma bağladık. Rahat hareket edemiyor, kendini çok fazla kasıyordu. Normal çocuklar gibi değildi. Yıllardır doktorlara gidip geliyoruz. Serebral Palsi tanısı koydular. Ama bir sonuç alamadık. Maddi açıdan zor durumdayız. O yüzden bir türlü toparlayamadık ” diye konuştu.
Uzanacak yardım elini bekliyor
Anne Tuğba Yalçın kızına uzanacak bir yardım eli beklediğini belirterek, “Doktorlar önce fizik tedavi önerdi. Büyümeye başladı. Biz diyoruz ki belki bir tedavisi vardır. Eşimin de sigortası olmadığı için karşılayamıyoruz da masrafları. Erzurum dışına çıkamıyoruz. Cidden bir tedavisi var mı bilmiyoruz, araştıramıyoruz. Geçen sene de kalça çıkığı teşhisi koydular. Kızım da iyi yürüyemediği için onun tedavisi de yapılamıyor. Sorun gittikçe büyüyor. Kızımın iyi bir doktora götürülmesini, hastalığının, tedavisinin ne olduğunu öğrenmek istiyorum. Belki kızımın bir tedavisi vardır, belki iyi olur. Doktorlar 7 yaşına kadar gerekli tedavinin yapılması gerektiğini söyledi. Kasım ayında da 7 yaşına girecek, maddi durumum iyi olmadığı için kızımı götüremiyorum” ifadelerini kullandı.
Bir anne için çok zor
Yalçın, kızının diğer çocuklar gibi okula gitmesini, sokakta oynamasını istediğini şu sözlerle ifade etti; “Kızımın bu yaşa kadar hiç arkadaşı olmadı. Sokaktaki çocuklar kapıya gelip oynamaya gittikleri zaman Serap yüzüme bakıyor. En çok o canımı yakıyor. Serap’ın yaşındaki çocuklar okula gidiyor, oynuyor. Her sabah oğlumu okula götürürken görüyorum. Her sabah dua ediyorum ki inşallah kızım da iyi olur. Bir anne için çok zor. Allah kimseye yaşatmasın ama beni ancak yaşayan anlar. Sesimizi duysunlar, kızım yürüsün başka hiçbir şey istemiyorum.”
Yürümek istiyorum
Yürümek istediğini söyleyen küçük Serap ise, “Yürüyemiyorum, ben de yürümek istiyorum, koşmak istiyorum. Lütfen bana yardım etsinler, okula gitmek istiyorum. Büyüyünce de doktor olmak istiyorum” dedi.