FETÖ ve bilumum terör örgütleri “tag” açmışlardı; dolar önce 20, sonra 25, 30 TL” olacaktı. Asgari ücret ile ilgili önce “bakın ha!...” sakın işçiyi ezdirmeyin, reel olarak maaşı şuraya indi, şuna düştü” diye başladılar. Muhalifler, güya ekonomistler, güya Türk TV’leri, garip biçimde korku pompalıyordu.
Baktılar Erdoğan, asgari ücrette her kesimi şaşkına çevirecek, ağız değiştirdiler. Sakın 4 bin TL’nin üstüne çıkmasın ha!..” Neden? “E.. efendim işveren altından kalkamaz, işçi çıkarmalar…” yahu siz ne istiyorsunuz diye sormak gerekmiyor mu? Sahi siz ne istiyorsunuz?
Erdoğan, ekranlara çıkıp açıkladı, asgari ücret dar gelirliyi sevindirdi. Kime muhalif oldukları bilinmezler ise bir hayli üzüldü. Yetmedi, işverenin yükününde bir kısmını devlet üstlendi, işçinin ödeyeceği gelir vergilerini kıstı. Başka ne yaptı, Türkiye’yi kara günlerin kucağına atmak isteyen satılık ruhları bozguna uğrattı, açıkladığı program ile döviz üzerine pusulanan kesimler kaybetti.
Erdoğan ne diyordu; "Ne yaptığımızı biliyoruz. Niçin yaptığımızı biliyoruz. Nasıl yapacağımızı biliyoruz. Varacağımız yer, asırlık değişiklikler yapacağımız yerdir."
Deli gömleği ne ki!
Dünya Gazetesine verdiği röportajda Şefik Çalışkan, izlenen ekonomi ve maliye politikasının tıpkı batının ilaçlarını kullanarak topraklarımızı zehirleyen uygulamaya benzetiyor.
“Ülkemize adeta deli gömleği giydirilen bu kurgunun başlangıcı 1947 Marshall yardımları ve Sovyetler’in baskısı üzerine Batı Blokuna demir atmamız ve nihayet 1952 NATO sürecidir. Bu tarihten sonra ülkemiz, askeri ve ekonomik bağımsızlığını kaybetmiştir. Ülkemiz ekonomisi ve insan kaynakları, tamamen 2. Dünya savaşında yıkılan Avrupa’nın ayağa kalkmasına yardımcı olacak biçimde, stepne olarak kurgulanmıştır. Avrupa’da gıda açığını gidermek için ülkemize tarım makinaları verilirken, bu makinaların yerli üretimi için bırakın fabrika kurmayı, yedek parça üretimine bile izin verilmemiştir.
Avrupa gıdada yeterli hale gelince, bu alanda destekler kesilmiş, bu defa madencilik ve ham madde alanında ülkemiz kaynakları kullanılmaya başlanmış ama bir tane bile ileri işleme madencilik tesisi kurulmamıştır. Mevcut sanayi tesislerimiz işlemez hale getiriliyor, uçak ve otomobil üretim girişimlerimiz engellenmiştir. Avrupa maden işini de diğer ülkelerle çözünce, bu defa çalışacak insan sıkıntısı çekmeye başlamış, Türkiye de Avrupa’nın mesleksiz, niteliksiz işçi kaynağı olarak kurgulanmıştır.
Ülkemizin siyasi ve ekonomi politiği, ABD tarafından kendisinin siyasi mandası, askeri ve ticari pazarı; Avrupa’nın da önce ham madde ve insan kaynağı, şimdi de sıcak para ve ticari pazarı olarak tasarlanmıştır. 1950’den bu yana siyasilerimizin Sovyet korkusu yüzünden ülke olarak ABD ve Avrupa’nın siyasi ve ekonomik zulmüne katlanmak zorunda kaldık. Her ne hikmetse ülkemizdeki tüm ağrı sanayi tesisleri de düşman biline Sovyetler tarafından kurulmuştur!”
Şimdi bu gömleği yırtıp atma vaktidir.
Sabır, az kaldı!
Baktılar Erdoğan, asgari ücrette her kesimi şaşkına çevirecek, ağız değiştirdiler. Sakın 4 bin TL’nin üstüne çıkmasın ha!..” Neden? “E.. efendim işveren altından kalkamaz, işçi çıkarmalar…” yahu siz ne istiyorsunuz diye sormak gerekmiyor mu? Sahi siz ne istiyorsunuz?
Erdoğan, ekranlara çıkıp açıkladı, asgari ücret dar gelirliyi sevindirdi. Kime muhalif oldukları bilinmezler ise bir hayli üzüldü. Yetmedi, işverenin yükününde bir kısmını devlet üstlendi, işçinin ödeyeceği gelir vergilerini kıstı. Başka ne yaptı, Türkiye’yi kara günlerin kucağına atmak isteyen satılık ruhları bozguna uğrattı, açıkladığı program ile döviz üzerine pusulanan kesimler kaybetti.
Erdoğan ne diyordu; "Ne yaptığımızı biliyoruz. Niçin yaptığımızı biliyoruz. Nasıl yapacağımızı biliyoruz. Varacağımız yer, asırlık değişiklikler yapacağımız yerdir."
Deli gömleği ne ki!
Dünya Gazetesine verdiği röportajda Şefik Çalışkan, izlenen ekonomi ve maliye politikasının tıpkı batının ilaçlarını kullanarak topraklarımızı zehirleyen uygulamaya benzetiyor.
“Ülkemize adeta deli gömleği giydirilen bu kurgunun başlangıcı 1947 Marshall yardımları ve Sovyetler’in baskısı üzerine Batı Blokuna demir atmamız ve nihayet 1952 NATO sürecidir. Bu tarihten sonra ülkemiz, askeri ve ekonomik bağımsızlığını kaybetmiştir. Ülkemiz ekonomisi ve insan kaynakları, tamamen 2. Dünya savaşında yıkılan Avrupa’nın ayağa kalkmasına yardımcı olacak biçimde, stepne olarak kurgulanmıştır. Avrupa’da gıda açığını gidermek için ülkemize tarım makinaları verilirken, bu makinaların yerli üretimi için bırakın fabrika kurmayı, yedek parça üretimine bile izin verilmemiştir.
Avrupa gıdada yeterli hale gelince, bu alanda destekler kesilmiş, bu defa madencilik ve ham madde alanında ülkemiz kaynakları kullanılmaya başlanmış ama bir tane bile ileri işleme madencilik tesisi kurulmamıştır. Mevcut sanayi tesislerimiz işlemez hale getiriliyor, uçak ve otomobil üretim girişimlerimiz engellenmiştir. Avrupa maden işini de diğer ülkelerle çözünce, bu defa çalışacak insan sıkıntısı çekmeye başlamış, Türkiye de Avrupa’nın mesleksiz, niteliksiz işçi kaynağı olarak kurgulanmıştır.
Ülkemizin siyasi ve ekonomi politiği, ABD tarafından kendisinin siyasi mandası, askeri ve ticari pazarı; Avrupa’nın da önce ham madde ve insan kaynağı, şimdi de sıcak para ve ticari pazarı olarak tasarlanmıştır. 1950’den bu yana siyasilerimizin Sovyet korkusu yüzünden ülke olarak ABD ve Avrupa’nın siyasi ve ekonomik zulmüne katlanmak zorunda kaldık. Her ne hikmetse ülkemizdeki tüm ağrı sanayi tesisleri de düşman biline Sovyetler tarafından kurulmuştur!”
Şimdi bu gömleği yırtıp atma vaktidir.
Sabır, az kaldı!
