Türk olmak zordur dadaş...
Tarihi, medeniyeti, İslam’ı, insanlığı, mazlumu sırtında taşımak gerek...
Ve Türk illerinde Türklük adına, Türkçülük diye bir gün icat edilmişse...
Bütün bunları sırtlarından atanlar yüzündendir...
Dedik ya Türk olmak zordur dadaş...
Sen kutla gitsin, hamaset saç etrafa, slogan at...
Sen şiir yaz, ağıt yak, çünkü gitti gider elinde kalan son değerlerin...
Sen yaşayamadığın, anlayamadığın bir değerle övünürken, seni cemaatle bölmüşler, siyasetle bölmüşler, tarikatla bölmüşler, mezheple bölmüşler, sağla, solla bölmüşler...
Gıkın çıkamamış, hatta bölenlerin kuklası olmuşsun…
Türklüğü ideolojilerinin ağlarına bağlamışlar, sen de takılmışsın o ağlara, salınmaktasın bir o yana, bir bu yana...
Paramparçasın ama farkında değilsin...
Her bir parçan, ayrı, ayrı, kaybettiklerine ağlamakta...
Ama sen görmemektesin, duymamaktasın, hissetmemektesin...
Sen seni bölenlerin oyuna gelmiş, kendi milletine, kendi kardeşine savaş açmışsın...
Kardeşinin gözyaşları sana onulmaz bir zevk vermekte ve sen o gözyaşlarının sana nelere mal olduğunun farkında bile değilsin...
Cemil Meriç’in “Her aydınlığı yangın sanıp söndürmeye koşan zavallı insanlarım. Karanlığa o kadar alışmışsınız ki yıldızlar bile rahatsız ediyor sizi” sözü ne kadar doğru değil mi?
Türk olmak zordur dadaş...
Neyine lazım senin...
Sen Türk gibi yaşamayı, Türk'üm demeyi bırak...
Türkçüyüm de, sana ezberletilen sloganlarını haykır, hamaset yap, kutlama yap...
Ve tabi ki Türk; budun, ertin, ökün...
Tarihi, medeniyeti, İslam’ı, insanlığı, mazlumu sırtında taşımak gerek...
Ve Türk illerinde Türklük adına, Türkçülük diye bir gün icat edilmişse...
Bütün bunları sırtlarından atanlar yüzündendir...
Dedik ya Türk olmak zordur dadaş...
Sen kutla gitsin, hamaset saç etrafa, slogan at...
Sen şiir yaz, ağıt yak, çünkü gitti gider elinde kalan son değerlerin...
Sen yaşayamadığın, anlayamadığın bir değerle övünürken, seni cemaatle bölmüşler, siyasetle bölmüşler, tarikatla bölmüşler, mezheple bölmüşler, sağla, solla bölmüşler...
Gıkın çıkamamış, hatta bölenlerin kuklası olmuşsun…
Türklüğü ideolojilerinin ağlarına bağlamışlar, sen de takılmışsın o ağlara, salınmaktasın bir o yana, bir bu yana...
Paramparçasın ama farkında değilsin...
Her bir parçan, ayrı, ayrı, kaybettiklerine ağlamakta...
Ama sen görmemektesin, duymamaktasın, hissetmemektesin...
Sen seni bölenlerin oyuna gelmiş, kendi milletine, kendi kardeşine savaş açmışsın...
Kardeşinin gözyaşları sana onulmaz bir zevk vermekte ve sen o gözyaşlarının sana nelere mal olduğunun farkında bile değilsin...
Cemil Meriç’in “Her aydınlığı yangın sanıp söndürmeye koşan zavallı insanlarım. Karanlığa o kadar alışmışsınız ki yıldızlar bile rahatsız ediyor sizi” sözü ne kadar doğru değil mi?
Türk olmak zordur dadaş...
Neyine lazım senin...
Sen Türk gibi yaşamayı, Türk'üm demeyi bırak...
Türkçüyüm de, sana ezberletilen sloganlarını haykır, hamaset yap, kutlama yap...
Ve tabi ki Türk; budun, ertin, ökün...
