Dr. Ahmet hastalarının tedavilerini bitirmiş odasında oturuyordu. İki güvenlikçi odaya girdi; “Hocam bir sorunumuz var, siz çözersiniz. Rica etsek bize yardımcı olur musunuz?”
Güvenlikçilerle birlikte giderken “Hocam yaşlı bir teyze var gece burada kalacağım, hiçbir yere gidemem diyor, bunun olamayacağını anlattık bizi dinlemiyor. Siz konuşun lütfen.”
Bekleme salonunda her sabah başka illerden gelen yüzlerce hastadan biri olduğu anlaşılan bir kadın oturuyordu. “Anacım hoş geldin, geçmiş olsun. Sana nasıl yardımcı olabiliriz?”
“Sabah beni buraya getiren otobüs beni bıraktı gitti. Ne gidecek yerim var ne de cebimde bir kuruş param. Bırakın burada kalayım, geceyi burada geçirip, yarın memlekete dönerim.”
“Anacım burada kalamazsın gel ben seni terminale götüreyim yolcu edeyim.”
“Oğul bu saatte gitsem de oradan ilçeye, ilçeden köye nasıl giderim. O saatten sonra ne ilçeye, ne köye araba bulunmaz. Ben burada kalırım, siz gidin işinize bakın.”
Anacım dedi Dr. Ahmet; “seni burada aç, susuz, yalnız bırakamayız. Hastanenin yanında otel var seni oraya götüreyim. Para işini düşünme sen benim anamsın, orada ye iç, rahat rahat yat, uyu, kahvaltını yap, ben seni sabah alırım, arabana götürür, yolcu ederim.”
Kadın biraz tedirgin ve biraz da gerginlikle “yok, oğul ben otel bilmem, oralarda yatamam, korkarım. Zaten yemesem de olur, sanki ilk defa mı aç kalacağım.”
Kadını ikna edemeyen Dr. Ahmet birçok hastasına sorduğu gibi “Anacım sen bizim eve gelir misin? Gelinin de çok sevinir” Kadın adama şöyle bir baktı, düşündü ve “gelirim ama sen önce evdekinden izin al.”
Kadının çantasını alan doktor arabaya doğru birlikte yürürken “Anacım, sen otelde kalmaktan korktun ama beni hiç tanımadan benimle eve geliyorsun, rahat edersin İnşallah.”
“Oğul sen korkulacak birine benzemiyorsun, iyi adama benziyorsun, hem bak benim için üzüldün. Niye gelmeyeyim ki? Sen olmasan ben gece vakti buralarda ne yapardım yapayalnız.”
Eve gittiler. Gece yarısına kadar sohbet ettiler. Tanrı Misafiri anlattıkça anlatıyor, anlattıkça ağlıyor ve karşısındaki iki kişiyi de yaşadıklarıyla, evlatlarının sağlık sorunlarıyla, köyünde yaşanan işsizlik, yoksulluk, yoksunluk ve derin çaresizlik ile ilgili anlattıklarıyla ağlatıyordu.
Dr. Ahmet ve eşi misafiri dinlerken bir taraftan onun ağlayarak anlattığı derin yoksulluğa, derin acılara ağlıyor öte yandan caddeler araba dolu, kafeler, restoranlar, tatil yerleri dolu, gençlerin elinde pahalı telefonlar var. Hani yoksulluk, hani işsizlik, hani ekonomik sıkıntı diyerek yoksulları, yoksulluğu, yokluğu, açlığı, işsizliği görmeyen kör olmuş gözleri, sağır olmuş kulakları, kararmış kalpleriyle acımasız, merhametsiz insanları düşünüyorlardı.
Vakit geç olmuş, Tanrı Misafirinin odası hazırdı. Mutfağın, salonun, tuvalet ve lavabonun tamamen onun hizmetinde olduğunu, gece onun tarafına hiç kimsenin gelmeyeceğini her konuda rahatlıkla davranabileceğini anlatarak ve hayatlarında alabilecekleri en büyük, en ağlatıcı ve yakıcı derslerden birini sabah olunca alacaklarını bilmeden yattılar. Çünkü evden çıkarken “sabaha kadar size dua ettim” diyen misafir çantasını uzatarak “içini kontrol edin, size ait bir şey olup olmadığına bakın” dedi.
Doktor da, eşi de mahcup ve ağlayan gözlerle “anacım, sana bunu düşündürecek bir hata mı yaptık?” Dediler.
“Hayır, Allah razı olsun evim kadar rahat ettim ve bunun sizinle alakası yok ama yine de siz çantayı kontrol edin.”
“Olmaz öyle şey anacım” diyerek Tanrı Misafirini verdiği ders yüreklerine ve gözyaşlarına yer etmiş bir şekilde götürüp memleketine yolcu ettiler.
AHMET BERHAN YILMAZ
Allah Dr.Ahmet'lerden razı olsun
Allah razı olsun
Hiç şaşırmadım Dr.Ahmet bunu yapar. İnşallah Dr,Av,Müh...Ahmet lerin sayısı artar. Hocam Ünv. yönetimiyle görüşerek böyle sosyal bir yapılanmaya gidip Türkiye deki diğer ünv. de Atatürk ünv.(Erzurum) 'ni örnek (ders alınması gereken ) göstermemiz daha Ulvi olmazmi?
Allah razı olsun hocam. Allah sizin gibi insanları var etsin. Sağlıklı huzurlu uzun ömürler versin inşallah. Allah hayrınızı dergah-ı izzetinde kat kat kabul buyursun inşallah.
İnsanlık, merhamet, vicdan. Bu yazıda hepsi var. Allah senden razı olsun Hocam.
Hocam kanaatime göre Dr Ahmet sizsiniz sizede bu yakışır Allah razı olsun ve Dr Ahmetlerin sayısını artırsın İnşaAllah
Anadolu kültüründ tanrı misafiri vardır.hocam Allah CC razı olsun sizden.yazılarınızla toplumun kanayan yaralarına parmak basıyorsunuz.Rahmetli babam derdiki oğlum misafir 7 rızık getirir.inşallah onlara layık oluruz...
Sevgili kardeşim güzel memleketimin her yerinde hala yüreğinden insanlığı, sevgiyi, şefkati, dostluğu en önemlisi de vicdanlarını kaybetmemiş insanlar var. Allah sana içindeki sönmemiş duyguları yaşamanın ne kadar onurlu ve gurur verici bir değer olduğunu yaşatarak doğru yolda olduğunu tescil etmiş. Ne mutlu sana. Ve de o anaya.
Allah hayrinizi kabul etsin ve önünüze getirsin.
Teşekkürler değerli hocam
Hocam yazıdaki Dr. Ahmet tanıdık geldi bana...
40-50 yıl önceye kadar kırsalda evlerin misafirler için dışarıdan müstakil girişli odaları olurdu. Misafirlere bu odalarda sabah kahvaltı, akşam da yemek ikramları olurdu. Sadece misafirleri için koyun sürüsü besleyen, arı kovanı olan aileler tanıdım. Bahse konu bu ailelerin yıllık gelirlerinin bugünkü karşılığı, orta sınıf iki devlet memuru gelirinden fazla değildi. Şimdi bakıyorum, bazıları apartman sahibi olmuş, ya da kırsalda bir konak yapmış kapısına da ….Ağa konağı yazmış. Bu topraklarda Ağa, veren demektir, ikram eden demektir, yatıran misafir eden demektir. Toplum o kadar yozlaşmış ki; her şey dilde, her şey sahte, icraat sıfır. Bölüşmek yok, empati kurmak yok. Rabbim verir sınar, alır sınar. Haketmiyoruz ancak; Her şeye rağmen, Rabbim bizlere acısın, yar ve yardımcımız olsun inşallah (amin)
Allah razı olsun Dr Ahmet’den ve gaflet uykusundan bizi uyandıran yazardan. Rabbim her birimizin hayat boyu yaşayacağı bu derslerden, hatta bu fırsatlardan yüzümüzün akıyla çıkmayı nasip etsin
Sayın hocam ALLAH razı olsun. Benim güzel Ülkemde Dr. Ahmet hoca gibi kaç kişi kaldı, Bunu sorgulamamız gerekir. Selamlar.
Gurbet elde, kimsesizin kimsesi olan Dr. Ahmet’e ve güzel duygular yaşatan Ahmet Hocaya teşekkürler.
Hocam inan bizler de okurken ağladık. Baştan sona ders, baştan sona uyarı.