“Ey insanoğlu! Bu kadar ulu ve cömert olan Rabb’ine karşı bu gururun ne?” İnfitâr sûresi / 6
“Herkesin başında bir gurur, bir ululuk vardır. Fakat ecelin sillesi, günü gelince her kafaya iner.” Mevlânâ Celâleddin Rûmî
Bu başına buyrukluk…
Haddi aşmışlık...
Böyle kibir...
Bunca bencillik...
Yakıştı mı sana ey insan?
“Tırnaklarımla kazıdım” dediklerin şöyle dursun, tırnakların sana armağan.
Bilginle elde ettiğini sandıklarından önce, aklın sana emanet.
Aynaları çatlatacak dedikleri bedenin Musavvir olan Allah’ın tasarımı.
Sanma ki, sende bulunanlar sonsuza kadar sende kalacak.
Sana verilenlerin hesabı, günü gelip de sorulmayacak.
Dehşetli bir gün olacak!
Göklerin yarıldığı...
Yıldızların çakıl taşları gibi ortalığa saçıldığı...
Denizlerin mevce geldiği...
Nicedir unuttuğun kabirlerin altüst olduğu...
Cümle âdemin edip eylediklerinin önüne konulduğu...
Dehşetli bir gün gelecek!
Ve o gün kudretli Rabbin; “ey insan!” diyecek.
“Bunca nankörlük etmene sebeb olan neydi?”
Susacaksın...
Susacağız!
Zira konuşmanın mümkün olmadığı an gelmiş olacak.
O an ne yalan söylemek kâbil olacak...
Ne de yalancı bir gurura kapılmak insanı kurtaracak.
Ey insan, ulu ve cömert olan Rabbine karşı şimdi başını tazimle indir ki, başların yerden kalkamadığı gün Rahîm olan Sahibin merhametiyle seni ümitlendirsin.