“Ey İnsan! Kur’ân’ı sana bedbaht olasın diye indirmedik.” Taha sûresi-1-2
İÇİN İ̇ÇİNİ YİYOR değil mi? O iş nasıl olacak?
Bu okul nasıl bitecek?
Başımdaki sevdalı bulut bir kuru gürültünün mü, yoksa muhteşem bir rahmetin mi haberini getirecek?
En başarılı olduğunda dahi içinde bir burukluk...
Çok sevdiklerinin yanında bile anlamsız bir çaresizlik bırakmıyor yakanı değil mi?
Sanki kalbin seninle birlikte atmıyor.
Aklınca sevindiklerin yüreğinin kederleri sanki...
Düşünüyorsun, mutsuz olman için kayda değer bir gerekçe de gelmiyor aklına.
İçinden çıkamadığın, kendine bile anlatamadığın kocaman bir noksanın var...
Ve sen eksik parçayı ne yapsan tamam edemiyorsun. İsmini koyamadığın o sıkıntının mengenesinde kıvranmanın sebebini kendine bile açıklayamıyorsun.
Canından bezdirdikçe bezdiriyor hayat seni...
Oysa başarıların, kendince galibiyetlerin, etrafında itibar denilecek bir forsun var.
Tersini beklerken başkalarını diz çöktüren her başarın endişeni biraz daha artırıyor.
Seni daha fazla mutsuz ediyor!
O hâlde bugüne kadarki akıl hocalarını it elinin tersiyle...
Belli ki başarılı değiller...
Kişisel gelişimcileri, hayatı kibirli bir yarışa dönüştürenleri, yenilmek istemiyorsan yeneceksin, diye bastıranları çıkar hayatından!
Şimdi öz sesini dinle...
Bil ki; kederli gönlüne buradan bir şifa sözü erişir.
Anla artık, bir türlü huzur bulmayan kalbin, seni daraltan ruhun, sesini sana duyurmak için çırpınıyor.
Kuralları sen koyduğun müddetçe kazandım sansan da bedbaht olmaya mahkûmsun.
Çünkü sen kuralları konulmuş bir hayatın misafirisin.
Senin sandığın hayatının misafiri!
O hâlde seni mutlu edecek kuralları anlamak için her şeye yeniden başla...
İkra’ bismi rabbikellezî halak...
Oku Yaradan Rabbin adına...
Hayatı yeniden oku, anla, anlamlandır!
Bak o zaman içindeki buz dağı nasıl sıcacık bir bahar meltemine dönüşüyor.
Kalbindeki burukluk kâinata yetecek bir mutlulukla nasıl yer değiştiriyor, gör o zaman.
